Het boek Alice in Wonderland heeft mij al van jongs af aan gefascineerd. Er staan voorbeelden van rare vervormingen van de realiteit in die ik als kind toch helemaal niet zo vreemd vond.
Ik had er zelf ook wel eens een handje van om de werkelijkdeid net iets anders waar te nemen.
Soms werden dingen in de kamer groter en dan krompen ze plots weer. Rare lichtverschijnselen traden af en toe op tegen mijn behang.
Vaak ging dit gepaard met een migraineaanval die op komst was.
Het was voor mij dan ook een aha erlebnis toen ik vernam dat er een sterk vermoeden is dat de schrijver Lewis Caroll zelf aan migraine leed.
Denkend aan Alice in Wonderland kom ik op het volgende stukje:
Koningin migraine
Er zijn veel boeken en sites die je willen helpen om beter te leven met een chronische ziekte. Daarin kom ik nogal vaak het advies tegen om bevriend te worden met je ziekte. Of in nog warmere bewoordingen: omarm je ziekte.
Dat gaat mij toch iets te ver en velen met mij, denk ik.
Je zult ermee moeten leven, maar vriendschap. Dacht het niet.
Ik beschouw de migraine liever als een koningin. Een veeleisende, ietwat wispelturige, vaak overgevoelige koningin.
Ze regeert in jouw leven. En hoe graag je ook wilt, je kunt haar niet afzetten.
Als je probeert haar van haar troon te stoten verandert zij accuut in een ware tiran en jouw leven wordt een dictatuur.
Wat je wel kunt doen is haar grillen en nukken leren kennen en haar voldoende behagen.
Dat geeft de meeste vrijheid en democratie in je eigen koninkrijk.
Zo niet, dan is het al gauw als bij de kaartenkoningin in Alice in Wonderland: KOP ERAF!
Alice in Wonderland is verschenen in 1865 van de hand van Lewis Caroll, een pseudoniem van de Engelse wiskundige Charles Lutwide Dodgson
Wil je meer weten over mij en mijn werk, kijk dan op http://www.migraine-en-werk.nl/
